Μέρα εκδρομής σήμερα κι η χαρά μας ήταν μεγάλη! Μπορεί ο καιρός να μας παίδεψε λίγο, αλλά τα καταφέραμε. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, το μουσείο της πόλης μας, είναι γνωστό στους περισσότερους για τους θησαυρούς της μινωικής εποχής. Λίγοι είναι οι επισκέπτες που περιηγούνται στην αίθουσα με τα ρωμαϊκά γλυπτά. Αυτή την αίθουσα επισκεφτήκαμε σήμερα και την απολαύσαμε καθώς ήταν όλη δική μας. "Μάντεψε ποιος" μέσα στο μουσείο. Ποιοι θεοί δεν μπορούν με τίποτα να περάσουν απαρατήρητοι; Ποια θεά ήταν η "σταρ" της αίθουσας, με τη συχνότερη παρουσία και τις πιο πολλές "πόζες"; Ποια θεά εμφανίζεται και στις δύο μεριές της αίθουσας, τη μεριά των θεών και των αρχόντων της πόλης; Ποια θεά είναι θυμωμένη, έτοιμη να σου επιτεθεί; Ποιος γνωστός και σκανταλιάρης θεός, εμφανίζεται στην αίθουσα με την άλλη του ιδιότητα; Αυτά τα μυστήρια, προσπαθήσαμε να εξερευνήσουμε σήμερα στο μουσείο. Ψάξαμε, περιηγηθήκαμε, μελετήσαμε, παρατηρήσαμε και σταθήκαμε απέναντι στα αγάλματα παίρνοντας τη στάση τους. Μια υπέροχη εμπειρία σε έναν ξεχωριστό χώρο!
0 Comments
Στη σημερινή εκδρομή περπατήσαμε μέσα και έξω από τα τείχη. προσπαθώντας να παρατηρήσουμε τις διαφορές στην κατασκευή τους. Εντοπίσαμε την είσοδο για τη χαμηλή πλατεία του Προμαχώνα Βηθλεέμ, που λειτουργεί σήμερα ως θερινός κινηματογράφος, και είχαμε δει από ψηλά στην προηγούμενή μας διαδρομή. Συνεχίσαμε στην επόμενη πλατεία του ίδιου Προμαχώνα, που λειτουργεί ως θέατρο με έκθεση του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στο εσωτερικό του. Κατευθυνθήκαμε στην Πύλη Παντοκράτορα, την Πύλη που οδηγούσε στην έξοδο της πόλης στα δυτικά. Περπατήσαμε στον πρώτο διάδρομο της εξόδου και στον δεύτερο που οδηγούσε στη χαμηλή πλατεία. Η πορεία μας συνεχίστηκε εκτός των τειχών. Περπατήσαμε μέσα στη δυτική τάφρο και συναντήσαμε τον Προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα. Στρίβοντας δεξιά, εντοπίσαμε την πύλη του προμαχώνα, θαμμένη στο μεγαλύτερο μέρος της κάτω από τον δρόμο. Επόμενος προορισμός μας, η Πύλη Δερματά, πίσω από τον ομώνυμο κόλπο. Μια Πύλη που κατεδαφίστηκε για τη διάνοιξη του δρόμου στη σημερινή οδό Σκορδυλών, ενώ η έξοδός της προς τη θάλασσα επιχωματώθηκε, για να διευκολύνει τη διαπλάτυνση του παραθαλάσσιου δρόμου. Στα νότια της πύλης, συναντάμε τέλος την Κρήνη Πριούλη, μία κρήνη που υδροδοτήθηκε στην περίοδο της Οθωμανικής πολιορκίας από τη φλέβα νερού, όπου ο Αντόνι Πριούλι εντόπισε μέσα στην τάφρο, έξω από τον Προμαχώνα Βηθλεέμ (απέναντι ακριβώς από το σχολείο μας) Έχουμε ήδη ξεκινήσει να μελετάμε το προμαχωνικό σύστημα στην τάξη μας κι ετοιμαζόμαστε για τη 2η εξόρμησή μας πάνω στα τείχη. Αλήθεια, τι είναι προμαχώνας, τι επιπρομαχώνας, χαμηλή πλατεία, λαιμός και τάφρος; Η μελέτη των τειχών, ξεκίνησε από το σχολείο... και συνεχίστηκε πάνω στα τείχη. Προμαχώνας Βηθλεέμ, με τη΄νότια χαμηλή πλατεία που λειτουργεί σήμερα ως Θερινός Κινηματογράφος. Περπατήσαμε πάνω στον λαιμό του τείχους και συναντήσαμε τη βόρεια χαμηλή πλατεία του προμαχώνα Μαρτινέγκο. Ανεβήκαμε πάνω στον επιπρομαχώνα, στο σημείο που βρίσκεται ο τάφος του Καζαντζάκη,αντικρίζοντας από τα σκαλιά τον Γιούχτα. Κάναμε τον κύκλο και μείναμε μαγεμένοι από τη θέα κάθε σημείου του. Συνεχίσαμε προς τον Προμαχώνα Ιησού και τις 2 χαμηλές πλατείες του. Περπατήσαμε στην περίμετρό του και αντιληφθήκαμε το καρδιόσχημο της κατασκευής του. Στη συνέχεια κατεβήκαμε τα σκαλοπάτια και κατευθυνθήκαμε προς την Πύλη Ιησού, την έξοδο της πόλης προς τον νότο. Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική της διακόσμηση και αποκρυπτογραφήσαμε την ημερομηνία κατασκευή της. Διαβήκαμε τον θολοσκεπή διάδρομό της και περάσαμε προς την έξοδο. Και αφού τελείωσε η ξενάγηση, ξεκίνησε το παιχνίδι! Μια παιδική χαρά μόνο για εμάς και ατελείωτο παιχνίδι για δύο ώρες!!! Εξερευνώντας την ιστορία του τόπου μας ξεκινήσαμε από το λιμάνι, το οποίο διαδραμάτιζε πάντα έναν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή της πόλης αλλά και του νησιού. Φρούριο της θάλασσας, Βράχος της θάλασσας ή Κούλες, τα διαφορετικά ονόματά του. Χρειάστηκε πάνω από έναν αιώνα για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του και να μοιάζει το Φρούριο ένα απόρθητο κάστρο. Κατά την έξοδό μας, ακολουθούμε τη διαδρομή βορειοανατολικά και συναντάμε τα Νεώρια ή αλλιώς Αρσενάλια και στη συνέχεια τις Αποθήκες Άλατος, τα νέα Νεώρια και τέλος τη δίχωρη, υπέργεια δεξαμενή Ζανέ. Επιστρέφουμε πίσω, στο σημείο που ήταν η Πύλη του Μώλου (θαλάσσια Πύλη που εξασφάλιζε την έξοδο των κατοίκων προς τη θάλασσα), στη σημερινή Πλατεία 18 Άγγλων και ανηφορίζουμε σιγά σιγά στη Ruga Maistra,την οδό της Πλάνης ή 25ης Αυγούστου. Ο δρόμος που διέσχιζε την πόλη από τον βορά στον νότο και οδηγούσε στο διοικητικό κέντρο της βενετσιάνικης πόλης. Στη διαδρομή μας θα συναντήσουμε τον Άγιο Τίτο, τον πρώτο μητροπολιτικό ναό και θα φτάσουμε στην Piazza dei Signiori (την πλατεία των Αρχόντων), με την Λότζια και πίσω από αυτή, την Αρμερία, το Ανάκτορο του Αρχιστρατήγου, στο Πάρκο Θεοτοκόπουλου, που δε σώζεται πλέον, το Ανάκτορο του Αρχιναυάρχου, το οποίο σώζεται σήμερα ένα μονάχα μέρος του, το Δουκικό Ανάκτορο, την Βασιλική του Αγίου Μάρκου με τον γκρεμισμένο ρολόι και την Κρήνη Μοροζίνι. Θα εντοπίσουμε ένα μέρος από τις σιταποθήκες και θα προσπαθήσουμε να προσανατολιστούμε για να βρούμε τη θέση που είχε η Πύλη Βολτόνε, που οδηγούσε στο κέντρο της πόλης. Η διαδρομή μας θα καταλήξει και θα τελειώσει στο μνημείο του Ταγματάρχη Τζουλάκη, του πρώτου νεκρού στη Μάχης της Κρήτης στον τομέα του Ηρακλείου, στις 21 Μαΐου 1947. Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και πόσο το χάρηκαν τα παιδιά που βρεθήκαμε εκεί ξανά για δεύτερη φορά. "Εδώ έχουμε ξανάρθει!" Μα και βέβαια. Και θα έρθουμε ξανά πολλές φορές γιατί είναι το μουσείο της πόλης μας που φιλοξενεί την ιστορία μας! Ένα διαδραστικό πρόγραμμα παρακολουθήσαμε σήμερα, με τη βοήθεια των tablets, για τη Μινωική Κρήτη. Ο ήρωάς μας ετοιμαζόταν να πάρει μέρος στην πιο σημαντική γιορτή της άνοιξης, στο παλάτι, κι εμείς "περάσαμε" να τον πάρουμε από τη γειτονιά του. Ήταν δύσκολο να αναγνωρίσουμε το σπίτι του, αλλά τα καταφέραμε. Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να βρούμε τις λέξεις που ήταν γραμμένες στον Δίσκο της Φαιστού και μάθαμε τι είναι το "Πρόπυλο", το "Ιερό", οι "Κουλούρες", ο "Γρύπας". Κατόπιν, προσπαθήσαμε να αναγνωρίσουμε κάποια από τα αγγεία που ήταν σε θαλασσινό ρυθμό και ρυθμό της φύσης κι έπειτα περάσαμε στην επόμενη αίθουσα που γινόταν οι ετοιμασίες της γιορτής. Αναγνωρίσαμε τις μεγάλες "κατσαρόλες" και προσπαθήσαμε να βρούμε τα υλικά που θα έριχναν μέσα στη συνταγή. Έπειτα σταθήκαμε μπροστά από την τοιχογραφία με τα ταυροκαθάψια και την παρατηρήσαμε με λεπτομέρεια, καθώς ψάχναμε να εντοπίσουμε τις 6 διαφορές. Περνώντας με επιτυχία κι αυτή τη δοκιμασία συναντηθήκαμε ξανά στον 2ο όροφο με τις τοιχογραφίες. Αποστολή μας ήταν να τοποθετήσουμε τα θραύσματα της τοιχογραφίας του Ιερού Άλσους, στη σωστή τους θέση. Η αποστολή μας έληξε με επιτυχία! Το εργαστήριο αγγειοπλαστικής της οικογένειας Καπαρουνάκη στην Ανώπολη, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε σήμερα μαζί με όλο το σχολείο. Η οικογένεια Καπαρουνάκη, ακολουθώντας την παράδοση χρόνων συνεχίζει να φτιάχνει με αγάπη και μεράκι υπέροχα δημιουργήματα από πηλό! Ένα πιθάρι, στο κέντρο του εργαστηρίου τους, μας κίνησε το ενδιαφέρον. Δεν ήταν άλλωστε τυχαία τοποθετημένο εκεί. Δημιούργημα του προπάππου τους, το 1850, ο οποίος ήταν αγγειοπλάστης από το Θραψανό και εργαζόταν για 45 χρόνια μαζί με τον "τροχατζή" του , τον άνθρωπο που του περιέστρεφε τον τροχό, μιας και την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ο ηλεκτρισμός. Το πιθάρι αυτό προοριζόταν για την αποθήκευση μελιού κι αυτό το καταλαβαίνουμε από το ειδικό αυλάκι που είχε στο πάνω μέρος. Το αυλάκι αυτό το γέμιζαν με νερό, με σκοπό να σταματήσουν τα μυρμήγκια από το να εισχωρήσουν στο εσωτερικό του. Κι επειδή ο χρόνος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια επάνω του, ο κ. Καπαρουνάκης προσφέρθηκε να μας το φτιάξει σε μικρογραφία. Είναι πραγματικά μαγικός ο τρόπος που ο πηλός μεταμορφώνεται στα χέρια του αγγειοπλάστη, με τέτοια απλότητα και δεξιοτεχνία! Όλα τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να καθίσουν στον τροχό, να αγγίξουν τον πηλό και να τον μεταμορφώσουν στα χέρια τους, με τις οδηγίες και την καθοδήγηση του αγγειοπλάστη. Μια αίσθηση μοναδική! Μια εμπειρία ξεχωριστή! Ευχαριστούμε πολύ το εργαστήριο αγγειοπλαστικής της οικογένειας Καπαρουνάκη και όλο το προσωπικό για την υπέροχη φιλοξενία τους και την αγάπη που μας μετέδωσαν!
Πώς είναι να συναντάς τους πίνακες ενός ζωγράφου από κοντά; Πώς είναι να παρατηρείς τα αυθεντικά έργα τέχνης στις πραγματικές τους διαστάσεις; Μια μοναδική εμπειρία ζήσαμε σήμερα στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου με την έκθεση των έργων του Αλέξη Ακριθάκη. Η υπεύθυνη του προγράμματος, κυρία Φανή Καμπάνη, μάς γνώρισε τον ζωγράφο και μέσα από το παιχνίδι μάς βοήθησε να παρατηρήσουμε καλύτερα τις λεπτομέρειες στους πίνακές του. Πήραμε σύμβολα και στοιχεία από τρεις πίνακες και στήσαμε το δικό μας τρένο, με τα δικά μας βαγόνια γράφοντας τη δική μας ιστορία με εικόνες και λέξεις. "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βαρκάρης που ερωτεύτηκε μια κοπέλα και πήγαν βαρκάδα. Όμως έπιασε ομίχλη και η κοπέλα έπεσε μέσα στη λίμνη.
-Είναι πολύ ζεστά εδώ μέσα. Πέσε κι εσύ, είπε η κοπέλα. Εκεί που κολυμπούσαν βρήκαν μια βαλίτσα να επιπλέει και τη βγάζουν έξω. Ένα κακό τέρας τους πήρε τη βαλίτσα κι άφησε τις πατημασιές τους. Εκείνοι έκοψαν κάτι φυτά και τα έκανα κύκλους και στόλισαν τη βάρκα. Μετά πήγανε στο Βασίλειο του Θυμού. Ο Βασιλιάς όμως ήταν τόσο κακός που φυλάκιζε τα παιδιά. Τα παιδιά έσκαψαν μια σπηλιά και πήγαν πίσω από το βασίλειο, πήραν το στέμμα και τα άλλαξαν όλα. Έβαλαν χρώμα, γιατί μέχρι τότε ήταν μαύρο, και μετατράπηκε σε βασίλειο της αγάπης και της ειρήνης. Έζησαν στη χώρα της αγάπης και παντρεύτηκαν… Έκαναν και παιδάκια… Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!" Ποια είναι η θεά που βρίσκεται στο μουσείο και είναι αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος που υπήρχε στον Παρθενώνα; Ποια θεά υπάρχει ανάγλυφη στον θώρακα του ανδριάντα του αυτοκράτορα Αδριανού; Ποιο το εντυπωσιακό ζευγάρι των θεών στο κέντρο της αίθουσας; Ποια θεά είναι περισσότερο κρυμμένη μέσα στην αίθουσα και θρηνεί πάνω στον βράχο; Ποιος είναι ο θεός με το στεφάνι κισσού στο κεφάλι και ποιος με το βαλάντιο στο χέρι; Αυτά και άλλα αινίγματα προσπαθήσαμε να λύσουμε σήμερα στο παιχνίδι «ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ» που παίξαμε μέσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Δεν ήταν κι εύκολο, όσο καλά κι αν ήμαστε διαβασμένοι. Οι γρίφοι παραπλανητικοί και οι θεοί τόσο καλά κρυμμένοι και χωρίς τα σύμβολά τους… Μπέρδεμα μεγάλο! Τελικά τα καταφέραμε! Τους εντοπίσαμε κι αρχίσαμε να τους παρατηρούμε με κάθε λεπτομέρεια. Μια αίθουσα μουσείου γεμάτη παιδιά που μελετούν, εξερευνούν και μαθαίνουν ελεύθερα! |
Archives
December 2021
Categories |