Η μικρή Ματού έχει μια περίεργη συνήθεια. Σταματάει κάθε μέρα επιστρέφοντας από το σχολείο της έξω από το Τζαμί, παρατηρεί τα παπούτσια, έπειτα τους ανθρώπους που τα φορούν και κάνει υποθέσεις για τη ζωή τους και τα συναισθήματά τους. Πόσο εύκολο είναι να μπεις στα παπούτσια του άλλου, όχι κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά; Να περπατήσεις στον δικό του κόσμο, να μπεις στη θέση του και να τον νιώσεις αληθινά; Η Άλκηστις Χαλκιά στο βιβλίο της "Τα παπούτσια των άλλων" από τις εκδόσεις Ίκαρος, επιχειρεί τη γεφύρωση αυτού του χάσματος της θέσης. Θα μπορούσαμε άραγε κι εμείς να σκεφτούμε όπως η μικρή Ματού; Θα μπορούσαμε από ένα ζευγάρι παπούτσια να φανταστούμε το πρόσωπο που τα φορά και να μαντέψουμε ποιος είναι; Η πρόκληση που δόθηκε στα παιδιά ήταν πραγματικά μεγάλη, αλλά και η ανταπόκρισή τους εξαιρετική! Τα παπούτσια του διευθυντή του σχολείου και της σχολικής μας καθαρίστριας! Και τώρα πόσο καλά γνωριζόμαστε μεταξύ μας; Πόσο καλά ο καθένας/καθεμιά μας γνωρίζει τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες, τις συνήθειες του άλλου; Πόσο εύκολο είναι να μπεις στα παπούτσια του/της και να περπατήσεις μαζί του/της; Αυτό ήταν κάτι πραγματικά δύσκολο όπως αποδείχθηκε. Τελικά δε γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας! Κι ας περνάμε τόσες ώρες καθημερινά μαζί! Δυσκολευόμαστε να νιώσουμε τον άλλο και να μπούμε στη θέση του. Κι ενώ η διαπίστωση αυτή αρχικά μας απογοήτευσε, συνέβη κάτι άλλο πολύ σπουδαίο! Καταφέραμε να μπούμε σιγά σιγά στα παπούτσια της δασκάλας μας! Ήταν πράγματι ένα σπουδαίο ταξίδι στον κόσμο του άλλου! Ένα ταξίδι που μας έμαθε πολλά μέσα από τη διαδρομή του.
Μας έμαθε πως το να συζητάμε όλοι μαζί είναι ένα πρώτο σπουδαίο βήμα για να καταφέρουμε να μπούμε στα παπούτσια του !
0 Comments
|
ArchivesCategories |